Vrienden van het Garrelsorgel moet openheid van zaken geven Kantekening Orgelminnend Purmerend was vorige week in jubelstemming toen staatssecretaris van der Ploeg bekendmaakte dat hij 1,4 miljoen gulden voor de restauratie van het Garrelsorgel heeft gereserveerd. Daarmee werd in één klap zeventig procent van het benodigde bedrag binnengehaald om het orgel door Flentrop in Zaandam te laten restaureren en terug te plaatsen in de Koepelkerk. Maar één 'Vriend van het Garrelsorgel' blijft met een zuur gezicht rondlopen. K. Schlette is voorzitter van de Stichting Garrels Orgel Cultureel Centrum De Koepelkerk en heeft sinds eind jaren zeventig geld ingezameld voor de restauratie van het orgel. Het bedrag moet in de loop der jaren zijn opgelopen tot op zijn minst enkele tienduizenden guldens. Maar hoeveel het precies is, weet niemand buiten het bestuur van de club, die ook bekend staat als 'Vrienden van het Gareelsorgel'. Schlette houdt de deur gesloten en zijn vingers op de knip. De enkele jaren geleden opgerichte Stichting Restauratie Garrelsorgel, niet te verwarren met de club van van Schlette, is veel opener en heeft daarom al jarenlang het vertrouwen van de gemeente Purmerend. Die stichting gaat het Garrelsorgel in klinkende staat terughalen naar de Koepelkerk. Ze beschikt inmiddels over bijna tweeënhalve ton eigen vermogen en de restauratiepot is verder door fondsen met circa vijftigduizend gulden gevuld. Nu de flinke rijksbijdrage binnen is, resteert een gat van tweeënhalf à drie ton dat de stichting met publieksacties en verdere subsidies wil dichten. De restauratie kan snel van start, want de optimistische en enthousiaste bestuursleden zijn vol vertrouwen dat die laatste loodjes niet de zwaarste zijn. En gelijk hebben ze. Maar als Schlette een deel van het gat niet dicht met het door hem verworven gemeenschapsgeld - hij heeft het immers van gulle gevers en fondsen die subsidie verstrekten - blijft de voormalige notaris met een flink bedrag zitten. Schlette moet vroeg of laat toch verantwoording afleggen over de besteding van de tienduizenden guldens. Als eenmaal voor de restauratie is betaald en Schlette heeft nog steeds geen cent bijgedragen, kan hij niet anders dan het geld teruggeven aan de gulle schenkers. Want die gaven geld voor de restauratie van het Garrelsorgel en nergens anders voor. Iemand die zijn leven lang een beroep heeft bekleed waarbij integriteit van levensbelang is, moet dat kunnen inzien. Daarom kan hij eigenlijk nog maar één ding doen om stappen van zijn donateurs te voorkomen en dat is gehoor geven aan de oproep van P. Kersloot, voorzitter van de 'rivaliserende' Stichting Restauratie Garrelsorgel. Hij moet zijn geld overmaken op de rekening van die stichting. Daarmee kan hij voorkomen dat dit voor de rechtbank eindigt. De overdracht moet zonder morren en zonder erover in debat te treden. Want met Schlette aan tafel zitten, wil niemand meer na jarenlange verwoede pogingen zonder enig resultaat. MARCO VAN NEK ROBERT JAN VAN DER WOUD verslaggevers van deze krant   Nieuwe Noordhollandse Courant, zaterdag 10 februari 2001