vrijdag 16 juli 1999
|
Door allerlei toestanden op het werk heeft het even geduurd voor deze 'aflevering' kwam.
Maar er is wel het nodige gebeurd!
Fia had voor Statistiek een 9.5, dus de propedeuse is binnen!
Dat betekent dat ze haar vakkenkeuze voor het tweede jaar moet maken.
Daarbij speelt het thema Kinderopvang een belangrijke rol:
ik kan één dag voor David zorgen, voor de tweede dag hadden we hem ingeschreven bij het kinderdagverblijf.
Maar ze hebben hem afgewezen, vanwege het risico op verslikking/verstikking,
en ook omdat ze permanent eeen extra leidster als bewaking zouden moeten inzetten.
Daarop hebben we het AMC om advies gevraagd,
hoe zien zij de risico's voor dit specifieke kind,
en welke vorm van opvang adviseren zij:
belangrijker dan ingrijpen als het mis gaat is voorkomen van problemen,
dus opletten met alles wat hij in zijn mond kan stoppen, eten, speelgoed, etc.
en het beste zou zijn, opvang aan huis door een ervaren ouder die zelf uit de kleine kinderen is.
Daarmee zijn we naar de Gastoudercentrale gegaan,
zij hebben al eerder een kind met slokdarmafsluiting gehad,
dus ze kennen de situatie.
Maar hier speelt het probleem van bemiddelingskosten:
ze willen een wel erg groot bedrag per jaar om hun eigen organisatie te laten draaien,
en de regeling kinderopvang van mijn werkgever is niet van toepassing op een studerende partner.
Zo komen we steeds voor forse extra uitgaven te staan.
De fysiotherapie werkt ontzettend goed uit.
Na een paar weken kijkt David nu naar alle kanten om zich heen,
hij 'werkt in het midden', m.a.w. hij gebruikt beide kanten centraal voor zijn lichaam,
en leert nu heel snel vanuit buikligging zijn hoofd op te tillen.
Zo te zien zijn zitten en kruipen nu vlakbij.
Deze week heeft hij opeens ontdekt hoe hij liggend om zijn as kan draaien, en op zijn zij kan rollen.
Ook heeft hij zijn stem ontdekt, hij lijkt heel bewust te oefenen in het maken van allerlei geluiden.
|
zondag 8 augustus 1999
|
Het is al weer een hele tijd terug dat ik hier iets te melden had.
Dat komt omdat het eigenlijk zo goed gaat:
afgezien van vrij veel uitspugen van voedsel dat in de slokdarm is blijven steken
hebben we nu eigenlijk geen bijzondere problemen meer.
Bij de laatste controle in het AMC kregen we toestemming om te beginnen met fruithapjes en pap,
uiteraard moet alles gepureerd worden, maar het is een belangrijke stap.
David geniet erg van zijn fruithapje, en begint de techniek van het eten een beetje door te krijgen.
In het begin zaten hij en jij helemaal onder de smurrie en kreeg hij niets binnen, maar nu gaat dat aardig.
De pap kost meer moeite: eindeloos geklooi met de juiste dikte, en de speen met het juiste gaatje,
en dan nog gaat het moeizaam.
Volgens Fia vindt David het vies, en ik kan hem daar geen ongelijk in geven: pap is toch gewoon vies?
We hebben wat meer structuur in zijn slapen geprobeerd te brengen, en hij gaat nu 's morgens, 's middags,
en na het avondeten naar zijn eigen bedje.
Hij is vaak zo moet dat hij slecht in slaap komt, en je moet hem uitdrukkelijk wakker maken.
De hittegolf maakt het ook niet makkelijker, want daardoor raken we allemaal uitgeteld.
De ontwikkelingen gaan snel: steeds meer communicatie, stemoefeningen, geluiden nadoen.
Er zijn steeds meer dingen leuk en interessant. Hij gooit zijn speeltjes weg en pakt ze zelf weer terug.
De stap naar zitten en kruipen lijkt bijna klaar.
|
20-27 augustus 1999
|
Vakantie!
We zijn een weekje naar een bungalow aan de Moezel geweest,
en hoewel het natuurlijk heel kort was beviel het ons prima.
De heen- en terugreis duurde eindeloos door de files,
en David vond dat maar niets, vastgebonden in zijn MaxiCosi in een hete auto.
Voor de rest ging het lekker, dagje uit dagje thuis.
We hebben wat tripjes gemaakt, langs de Moezel, naar het romeinse Trier,
en ook naar Luxemburg waar we destijds onze huwelijksreis hadden.
Wandelen met de kinderwagen over smalle bospaadjes was beperkt mogelijk,
en langs de wegens vonden we het te gevaarlijk.
Eigenlijk was alleen het zwembad geen succes: te diep en te koud.
David vond het allemaal prima, hij had absoluut geen last van onwennigheid,
en hij heeft weer heel nieuwe leuke mensen gezien, onze kleine verleider.
Later in het jaar moeten we nog maar een weekje doen!
|
vrijdag 3 september 1999
|
Controle in het AMC nu David 6 1/2 maand oud is,
en voor het eerst door de chirurg die hem destijds heeft geopereerd.
Het gaat medisch gezien prima met hem,
en we kunnen hem daardoor steeds meer als een normaal kind gaan behandelen.
De voedingen kunnen we nu ook 'normaal' gaan doen voor een kind van deze leeftijd,
gewoon volgens instructie van het Consultatiebureau, mits we alles maar pureren.
De uitslag van het genetisch onderzoek was helaas nog niet binnen.
Binnenkort gaan we naar de orthopeed voor controle van de wervelkolom.
Intussen heeft ook de Gastoudercentrale resultaat opgeleverd:
We hebben kennis gemaakt met Ans, die vanaf eind september twee ochtenden per week op David komt oppassen.
Verder is Fia weer met de studie begonnen, en ben ik gestart in een nieuwe baan.
Zo dan nu het gewone leven gaan beginnen?
|
terug
